Er was een moment in mijn leven waarop ik me realiseerde dat ik altijd aan het vechten was. Tegen verwachtingen, tegen onzekerheden, tegen mezelf. Het voelde alsof ik constant tegen de stroom in zwom, terwijl ik diep van binnen verlangde naar moeiteloosheid, naar gewoon kunnen zijn wie ik ben. Misschien herken je dat gevoel wel. Je loopt vast, dezelfde patronen blijven zich herhalen en ondanks al je inspanningen lijkt er niets wezenlijks te veranderen.

Wat ik ontdekte – en wat ik nu ook met anderen deel – is dat er een andere weg is. Een manier om niet langer tegen het leven te vechten, maar ermee samen te werken. Systemisch werk, de helende kracht van de natuur en inzichten uit het non-dualisme hielpen me om die shift te maken.

Systemisch werk: de verborgen patronen ontrafelen

Ik herinner me een cliënt die zich constant verantwoordelijk voelde voor alles en iedereen. Het gaf haar een goed gevoel maar het putte haar ook enorm uit. Tijdens een familieopstelling werd glashelder dat ze al op jonge leeftijd bezig was om voor haar moeder te zorgen. Gedurende de opstelling gebeurde er iets bijzonders: Ze kon deze verantwoordelijkheid los laten en weer dochter worden in plaats van moeder van haar moeder. Een prachtige helende beweging die ook effect had op haar werk en relaties.

Een familieopstelling helpt je te zien hoe je verstrengeld kunt zijn met familieleden, overtuigingen of gebeurtenissen uit het verleden. Misschien houd je jezelf klein, draag je te veel verantwoordelijkheid of kom je telkens in dezelfde situaties terecht. Door die patronen zichtbaar te maken, kun je loslaten wat niet van jou is, aankijken wat wel van jou is en daardoor ruimte maken voor jezelf.

De natuur als spiegel en helende kracht

Ik weet niet hoe het voor jou is, maar als ik vastzit in mijn hoofd, helpt een wandeling in de natuur me altijd. De bergen, een ijsvogel of een boom – het brengt me terug naar een eenvoudiger ritme. En juist in die eenvoud ontstaat er vaak helderheid.

Tijdens sessies in de natuur merk ik dat mensen makkelijker voelen wat er in hen leeft. De natuur oordeelt niet. Ze nodigt uit om stil te zijn, om echt te luisteren. Soms is een wandeling in stilte genoeg om spanning los te laten en weer in contact te komen met je eigen kern.

Non-dualisme: voorbij het idee van afgescheidenheid

Een van de meest bevrijdende inzichten voor mij was het besef dat ik niet lossta van het geheel. Dat er geen ‘ik’ is die tegen het leven hoeft te vechten. Alles is al onderdeel van de stroom. Hoe meer ik me daar aan overgaf, hoe minder ik vastzat in verhalen over hoe dingen zouden ‘moeten’ zijn.

Non-dualisme helpt om anders naar vastzittende patronen te kijken. Het leert je zien dat je niet afgescheiden bent, dat er niets mis is met jou of met wat er nu is. Vaak zit onze pijn in het verzet tegen wat er is. Maar als je stopt met vechten, als je je overgeeft aan de stroom, ontstaat er iets magisch: ruimte, rust en een diep gevoel van vrijheid.

Vrijheid en levenslust

Wanneer we systemisch werk combineren met de helende kracht van de natuur en de inzichten uit het non-dualisme, ontstaat er een diepe transformatie. We herkennen onze patronen, laten los wat niet van ons is, voelen ons gedragen door de natuur en beseffen dat we niet afgescheiden zijn van het geheel. En precies daar, in dat besef, vinden we een nieuwe vrijheid.

Dus als je merkt dat je vastzit, als je moe bent van de strijd, trek dan je wandelschoenen aan. Sta stil, voel wat er in je leeft en durf te kijken naar wat jou nog vasthoudt. Liever eerst koffie? Je bent welkom.